از سال 2001 تاکنون هیچ بهبودی در سطح جهانی فعالیت بدنی مشاهده نشده است.

سازمان بهداشت جهانی (WHO) مجموعه جدیدی از دستورالعمل ها را برای فعال شدن و تناسب اندام در افراد ، وجود بیماری همه گیر یا عدم انتشار ، ارائه داده است. این مقاله در مورد اثرات مضر زندگی بی تحرک و نحوه افزودن هر نوع حرکت به فعالیت بدنی صحبت می کند. طبق گزارشی توسط CNN، توصیه قبلی WHO فقط بزرگسالان از 18 تا 64 سال را شامل می شود ، و اظهار داشت که آنها باید حداقل 150 دقیقه ورزش متوسط ​​یا حداقل 75 دقیقه ورزش شدید هر هفته انجام دهند. اما دستورالعمل های جدید برای هر سن و توانایی – از پنج سال تا 65 سال به بالا ، صرف نظر از جنسیت ، سابقه فرهنگی یا وضعیت اقتصادی – اجتماعی ، مناسب است و برای افراد با هر توانایی مناسب است.

همچنین بیان می کند افرادی که از بیماری های مزمن پزشکی ، معلولیت رنج می برند یا باردار هستند یا به تازگی نوزادی را به دنیا آورده اند ، در صورت توانایی باید توصیه ها را انجام دهند.

از سال 2001 تاکنون هیچ بهبودی در سطح جهانی فعالیت بدنی مشاهده نشده است.

WHO طبقه بندی می کند فعالیت بدنی مانند هر حرکتی که شامل پیاده روی ، دوچرخه سواری ، دوچرخه سواری ، انجام ورزش یا نوعی تفریح ​​فعال باشد ، اما فقط به این اشکال محدود نمی شود. هر نوع فعالیتی بهتر از کاری نیست. حتی یک کار ساده مانند استراحت از نشستن برای انجام سه تا چهار دقیقه پیاده روی یا کشش می تواند به راحتی ماهیچه ها کمک کرده و گردش خون و فعالیت عضلات را بهبود بخشد.

یک واقعیت تکان دهنده توسط WHO بیان می کند که از سال 2001 تاکنون هیچ پیشرفتی در سطح جهانی فعالیت بدنی مشاهده نشده است ویروس کرونا همه گیری که هر کسی را مجبور به ماندن در خانه می کند ، در صورتی که آنها آنها را نسبت به خارج از خانه احتیاط نکند ، WHO به مردم کمک می کند تا درک کنند که هنوز هم برای سلامتی آنها لازم است که حرکت کنند.

مدیر کل WHO ، دکتر تدروس آدانوم قبرئیسوس در یک گفت: “داشتن جسمی فعال برای سلامتی و رفاه حیاتی است – این می تواند به افزایش سالها به زندگی و زندگی به سالها کمک کند.” بیانیه. “هر حرکتی مهم است ، به خصوص اکنون که ما محدودیت های سیستم کنترل را کنترل می کنیم کووید -19 پاندمی. همه ما باید هر روز – با خیال راحت و خلاقانه حرکت کنیم. “

دکتر فیونا بول ، رئیس واحد فعالیت بدنی که منجر به توسعه این صنعت شده است ، گفت: “این دستورالعمل های جدید نشان می دهد که فعالیت برای قلب ، بدن و ذهن ما چقدر مهم است و نتایج مطلوبی برای همه افراد ، از هر سن و توانایی مفید است.” دستورالعمل های جدید WHO.

برای کودکان و نوجوانان

طبق دستورالعمل های WHO ، كودكان از پنج تا 17 سالگی باید در طول هفته به مدت یك ساعت فعالیت بدنی با شدت متوسط ​​تا شدید ، بیشتر هوازی ، و فعالیت های هوازی با شدت زیاد و همچنین فعالیت های تقویت كننده استخوان و عضله انجام دهند. حداقل سه روز در هفته. آنها باید مقدار کمی فعالیت بدنی را شروع کنند و با گذشت زمان آن را افزایش دهند.

محدود کردن مدت زمان بی تحرکی و کاهش زمان صفحه نمایش با استفاده از تلفن ، لپ تاپ ، تبلت نیز توصیه اکید سازمان بهداشت است.

آمار نشان می دهد که چهار از هر پنج نوجوان، فعالیت بدنی کافی نداشته باشید. این می تواند منجر به مسائل بهداشتی مانند افزایش چربی شود. سلامت قلبی متابولیک ، تناسب اندام ، رفتار رفتاری / رفتار اجتماعی و مدت خواب را کاهش می دهد.

برای کودکانی که زیر یک سال هستند ، باید حداقل با 30 دقیقه زمان شکم فعال باشند و نباید بیش از یک ساعت در کالسکه ، کالسکه ، صندلی بلند و غیره نگهداری شوند.

کودکان بین یک تا دو تا چهار سال باید حداقل سه ساعت را صرف انجام فعالیت بدنی با شدت متوسط ​​تا شدید کنند در حالی که مدت زمان نمایش را محدود می کنند. همچنین داشتن “خواب خوب” با چرت زدن در فواصل منظم برای آنها نیز مهم است.

برای بزرگسالان

طبق آمار WHO ، از هر چهار بزرگسال یک نفر فعالیت بدنی کافی ندارند بزرگسالان بین 18 تا 64 سال باید در هر زمان بین دو ساعت و نیم تا پنج ساعت فعالیت بدنی با شدت متوسط ​​داشته باشند. همچنین می توانند یک ساعت و نیم تا دو ساعت و نیم فعالیت بدنی شدید را در طول هفته انجام دهند.

همین توصیه در مورد بزرگسالانی که 65 سال به بالا دارند نیز صدق می کند. بزرگسالان در هر دو دسته نیز باید دو بار در هفته فعالیت های تقویت عضله را انجام دهند. با این حال ، برای بزرگسالان بالای 65 سال ، آنها همچنین باید تمریناتی را انجام دهند که تعادل آنها را بهبود بخشد و از سقوط جلوگیری کند.

داشتن یک سبک زندگی ناسالم و کم تحرک می تواند باعث مرگ و میر همه علت ، مرگ و میر ناشی از بیماری های قلبی عروقی و مرگ و میر ناشی از سرطان و بروز بیماری های قلبی عروقی ، سرطان و دیابت نوع 2 شود.

زنان باردار و پس از زایمان

زنان باردار یا تازه به دنیا آوردن کودک ، نوعی فعالیت بدنی مهم است. این می تواند به نفع مادر و کودک باشد و خطر ابتلا به پره اکلامپسی ، فشار خون حاملگی و دیابت و همچنین افزایش وزن بیش از حد ، عوارض زایمان و افسردگی پس از زایمان ، همراه با عوارض کمتر نوزاد ، اثرات سوverse بر وزن هنگام تولد و کاهش آن را کاهش دهد. خطر مرده زایی

به زنان توصیه می شود هفته ای دو ساعت و نیم فعالیت بدنی با اضافه کردن تمرینات تقویت عضلات و کشش ملایم داشته باشند. برای کاهش خطر بی اختیاری ادرار می توان به صورت روزانه تمرین عضلات کف لگن را انجام داد. WHO نیز دارد رهنمودها برای اطمینان از اینکه هر دو مادر و نوزاد در امان هستند در طول این مدت.

افرادی که با بیماری های مزمن زندگی می کنند

بر اساس دستورالعمل های جدید WHO، ورزش و تحرک می تواند برای بزرگسالانی که مبتلا به بیماری های مزمن هستند بسیار مفید باشد. فعالیت های بدنی برای بزرگسالان مانند بزرگسالانی است که بیماری مزمن را تجربه نمی کنند. آنها باید بین دو و نیم ساعت تا پنج ساعت فعالیت بدنی با شدت متوسط ​​انجام دهند. همچنین می توانند یک ساعت و نیم تا دو ساعت و نیم فعالیت بدنی شدید را در طول هفته انجام دهند.

• بازماندگان سرطان – فعالیت بدنی مرگ و میر ناشی از همه علت ، مرگ و میر خاص سرطان و خطر عود سرطان یا سرطان اولیه دوم را بهبود می بخشد.
• افراد مبتلا به فشار خون بالا – فعالیت بدنی باعث بهبود مرگ و میر بیماری های قلبی عروقی ، پیشرفت بیماری ، عملکرد جسمی ، کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی می شود.
• افرادی که با دیابت نوع 2 زندگی می کنند – فعالیت بدنی میزان مرگ و میر ناشی از بیماری های قلبی عروقی را کاهش می دهد و پیشرفت بیماری را نشان می دهد.
• افرادی که با اچ آی وی زندگی می کنند – فعالیت بدنی می تواند آمادگی جسمانی و سلامت روان را کاهش دهد (علائم اضطراب و افسردگی کاهش می یابد) ، و بر پیشرفت بیماری (تعداد CD4 و بار ویروسی) یا ترکیب بدن تأثیر منفی نمی گذارد.

افراد دارای معلولیت

کودکانی که دارای معلولیت هستند نیز باید همان زمان را مانند افرادی که معلول نیستند به ورزش اختصاص دهند. با این حال ، آنها مزایای بیشتری مانند بهبود شناخت در افراد مبتلا به اختلالاتی که عملکرد شناختی را مختل می کنند و بهبود عملکرد جسمی در کودکان دارای ناتوانی ذهنی هستند ، دارند. برای بزرگسالانی که دارای معلولیت هستند ، از روش های زیر سود می برند.

• با بیماری مولتیپل اسکلروزیس – بهبود عملکرد جسمی و حوزه های جسمی ، روحی و اجتماعی کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی ؛
• با آسیب نخاعی – بهبود عملکرد راه رفتن ، قدرت عضلانی و عملکرد اندام فوقانی. و کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی را افزایش می دهد.
• با اختلالاتی که عملکرد شناختی را مختل می کند – عملکرد و شناخت بدنی بهبود یافته (در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون و کسانی که سابقه سکته مغزی دارند) ؛ اثرات مفید بر شناخت و ممکن است کیفیت زندگی را بهبود بخشد (در بزرگسالان مبتلا به اسکیزوفرنی). و ممکن است عملکرد بدنی را بهبود بخشد (در بزرگسالان دارای ناتوانی ذهنی). و کیفیت زندگی را بهبود می بخشد (در بزرگسالان مبتلا به افسردگی بالینی اساسی).